viernes, 28 de noviembre de 2014

ATARDECEL.



Cavilandu me sostribu
en la paré de la tardi
mentris que atilvu alo lejus
la mueca gris del paisaji.
Sombras que suenan de queu
se van cayendu del airi,
desparramandu sentiris,
pa que el silenciu se calli.
Los postigus de la nochi
apocu apocu se abrin
i la cansera del sueñu
se va metiendu en la sangri.
El sombraju de la nochi
vieni llenandu la calli
i el velu de una tristeza
de los ojus me se cai.