Cudiau que es valienti
la moza de tia Juana.
Estaba yo esti agostu
bañandumi en el Gáparra,
que yo una ves al añu
me lavu el cuelpu n´amas
pol mo de que no gruñan
mi madri y la muchacha,
que dizin que un remuu
le curtu a la semana.
Andaba yo hidiendu
cosinas con el agua,
que a mi me gusta muchu
de reziu meneala,
hadel chipiliteus
pa veli las roangas
i dalmi chapuzonis
los mesmu que las ranas.
Estaba yo escuidiau
y a na que miru, ¡Blasa
con unas guarrapinas
que vieni a dali agua!
M´ajundu de repenti
i deju juera namas
que un cachu de cabeza,
que cuasi m´ahogaba
ca ves que me venian
las bambeás del agua
Yo diji: “cuantis cuantis
que beban las guarrapas
se hecha ella a la uña
lo mesmu qu´una cabra”
¡Pus esta es la que vieni
hidiendu asin la engaña
i ampie de la mi ropa
s´asienta en una lancha!
Yo, hechu un garrabuñu,
quietinu m´aguantaba,
i a vel si ell´ahuyia,
tosi sin chispa gana.
¿I sabis lu que hizu?
Pus levantalsi namas,
i asin cumu hidiendu
qu´a mi no me miraba,
tenia ampie la orilla
sujetas las guarrapas,
i asin, pa que yo oyera,
de reziu les hablaba:
“¡Guarrapa, chiquia, chiquia!
¡Mal congriu sus entrara
qu´estais muertas de hambri
i aquí queais la grama
pol dilsus del rabíu
goliendu las retamas!
I firmi que te firmi
pegá cum´una lapa.
Yo estaba ya entumiu,
Qu´el cuelpu se jartaba
De estal amojicau
Pa no salil del agua.
I tuvi que pasalmi
la la manu pola cara
i asin dizili a ella:
“Mejol es que te vaigas
que yo no aguantu el friu
ni soi nenguna rana
i tengu que engiestalmi
i esta sumera l´agua”
i asin cumu hidiendu
qu´a mi no m´ascuchaba
se hue yendu la moza
dijendu a las guarrapas
“¡Guarrapas, chiquias, chiquias
hum, má que sus criara
que vais a golel cachus
i aquí queais la grama”.
No hay comentarios:
Publicar un comentario